نشریه وستی کافکازا نوشت: ایران و پنج بعلاوه یک تصمیم گرفته اند که تا پیش از ۲۴ نوامبر بایکدیگر به توافق هسته ای برسند.

در مذاکرات هسته ای تاکنون پیشرفت‌هایی به بدست آمده است، اما اختلافات همچنان در مورد ظرفیت غنی سازی ایران و مسائل مربوط به لغو تحریم ها پابرجاست.

الکساندر کوزنتسوف، کارشناس مسائل بین المللی معتقد است که انعقاد توافق هسته ای برای اوباما و روحانی ضرورت دارد.

وی گفت: «حسن روحانی آخرین برگ برنده ی خود را رو کرده است. او با شعار بستن پرونده هسته ای ایران، در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شد. اگر، مذاکرات شکست بخورد، مرگ سیاسی می تواند در انتظار دولت او باشد. جامعه ایران از تحریم ها به تنگ آمده است، بنابراین، پیروزی روحانی در انتخابات ریاست جمهور کشور اتفاقی نبوده است.

به گفته ی کوزنتسوف، برای اوباما نیز، توافق هسته ای تنها دستاور واقعی وی طی هشت سال دوره ریاست جمهوری اش خواهد بود که اشتباهات دهشتناک و شکست های امریکا را باطل خواهد کرد: «مساله هسته ای ایران، هدف اصلی امریکا نیست. حتی اگر، ایران به سلاح هسته ای دست یابد نیز تهدید ناشی از آن هم برای امنیت و ثبات منطقه ای و هم منافع امریکایی ها بسیار اندک خواهد بود. ایران نمی تواند سلاح هسته ای را علیه عربستان سعودی به کار برد، زیرا درتهران از پیامدهای احتمالی این گام به خوبی آگاه هستند. استفاده از سلاح هسته‌ای علیه دولت‌های حاشیه خلیج فارس به بروز فاجعه زیست محیطی منجر خواهد شد که در خود ایران نیز تاثیر خواهد گذاشت».

کوزنتسوف باور دارد که هدف امریکا – محروم کردن ایران از موقعیت قدرت برتر در منطقه است: «درحال حاضر، ایران – تنها کشور درمنطقه خاورنزدیک است که تحت حاکمیت دولت‌های خارجی قرار ندارد. یعنی، این کشور سیاست داخلی کاملا مستقلی را درپیش گرفته است. حتی، دولت‌هایی با قوه سیاسی و مالی زیاد نظیر، ترکیه و عربستان سعودی که تلاش می کنند در سیاست خارجی، ابتکار عمل‌های خود را اعمال کنند، به هرصورت به نوعی با درنظرگرفتن نظریات امریکا عمل می کنند و در اقدامات خود به طورکامل آزاد نیستند. برای آمریکا، کاهش نفوذ ایران درخاورنزدیک، در شرق عربی، حل و فصل کامل مساله اسد در سوریه و پایان دادن به حمایت ایران از جنبش «حزب الله» در لبنان اهمیت دارد. یعنی، محروم کردن ایران از موقعیت بازیگر مستقل».

رجب صفراف، مدیر مرکز مطالعات ایران معاصر، معتقد است که احتمال دارد، لغو تحریم‌های اعمالی علیه تهران به ضرر روسیه باشد: «بازارایران به طورکامل به تصرف شرکت‌های غربی در خواهد آمد و شرکت‌های روسی نه در طرح‌های فنی و نه در طرح‌های سرمایه گذاری نمی توانند با شرکت‌های غربی رقابت کنند. شش ماه دیگر، ایران به موقعیتی دست خواهد یافت که سرمایه گذاری‌ها، تکنولوژی و قراردادهای بلند مدت برمشی سیاسی ایران و فضای سیاسی درخود ایران تاثیر خواهد گذاشت. و این امر، برای منافع روسیه در آسیای مرکزی و در مجموع، در این منطقه، پیامدهای فاجعه آمیزی به همراه خواهد داشت. زیرا، احتمال دارد که ایران به پایگاه نخست برای امریکا و دولت های غربی و به کشوری بدل شود که ثبات و موقعیت اقتصادی روسیه را برهم زند».

صفراف معتقد است که اگر توافقنامه امضا شود و ایران به سیستم غربی ارزش‌ها بپیوندد، درآن صورت، درآینده نزدیک، احتمال دارد که جمهوری اسلامی ایران به رقیب جدی روسیه در طرح منابع انرژی زا بدل شود: «ازطریق ایران، دراقتصاد کشورهای مشترک المنافع و فضای بعداز فروپاشی شوروی سرمایه گذاری‌های بزرگی انجام خواهد شد. و این امرسطح حضور و نفوذ سیاسی ایران درآسیای مرکزی را افزایش خواهد داد».

ولادیمیر ساژین، کارمند علمی ارشد انستیتوی خاور شناسی آکادمی علوم روسیه و کارشناس مسائل ایران، معتقد است که در سندی که برای روز ۲۴ ماه نوامبر آماده می شود، باید دو نکته اصلی ذکر شود:

نخست- درخواست از ایران برای اجرا و رعایت اصول ذکر شده در پروتکل الحاقی توافق‌نامه آژانس بین المللی انرژی اتمی که برنامه هسته ای ایران را به طورکامل برای آژانس بین المللی انرژی اتمی شفاف خواهد کرد. درچنین حالتی، تغییر رویکرد و انجام عمل غیرقابل قبول برای آژانس بین المللی انرژی اتمی غیرممکن خواهد بود.
دوم- ترسیم الگوریتم اقداماتی نظیر لغو تحریم‌ها. این مساله بسیارپیچیده است. اعمال تحریم‌ها سهل‌تر از لغو آنها است. تحریم‌ها بسیار زیاد هستند. چگونه می‌توان آنها را لغو کرد؟ آیا لغو تحریم‌ها همان‌طوری که ایرانی‌ها برآن پافشاری دارند، باید یک‌باره انجام شود؟ هرچند من فکر نمی کنم که کشورهای اروپای غربی و روسیه با این امر موافق باشند، زیرا وزیرامورخارجه ما اصل step-by-step را پیشنهاد کرده بود، یعنی، لغو تدریجی تحریم ها. باید مکانیسم لغو تحریم ها تدوین شود.